Milletvekili Ahmet Özdemir’in Arabası!

KİMSE öküz altında buzağı aramasın, “Niye sadece Ahmet Özdemir?” demesin, ben sadece gördüğümü yazıyorum.

Geçmiş dönemde Sıtkı Güvenç ile Uğur Dilipak da böyleydi, bu dönemde de başı ağrıyanın, dişi sızlayanın ilk başvurduğu kişi Milletvekili Ahmet Özdemir olduğu görülüyor.

Her işin çözümünün yapılıp yapılmamasından öte ilgilenilip ilgilenilmediği çok daha önemli.

Vekil Özdemir, komplekslerinden arınmış bir şekilde “Ben Maraşlıyım” diyen delisinin de, velisinin de yanında yer alıyor.

Ahmet Beyin iki otomobili var, birisini Ankara’da, diğerini Kahramanmaraş’ta kullanıyor.

İlçe ilçe, köy köy bütün gezilerini kendi şahsi otomobiliyle yapıyor.

Vatandaşın siyasi kimliği ile ilgilenmeden onlarla diyalog kuruyor.

Kent merkezinde de ilçelerde de ciddi anlamda sevilen bir siyaset adamı haline gelmiş.

Kibir yok.

İçini kemiren hırs yok.

Kendisini eleştirenler de dahil kimseyle kavgası nizahı yok. (Keşke Hayri Bey örnek alabilse)

Gerek parti içi gerekse parti dışı rakiplerine karşı nezaketini, zerafetini zaten herkes biliyor, görüyor.

Hele hele vatandaşa karşı hastalık derecesinde kompleksli insanları gördükçe Ahmet Beyin bir diğer mevkiidaşı Mahir Ünal için “Ankara’da Mahir Bey sayesinde bize bütün kapılar açılıyor…” diyebilecek kadar komplekslerinden arınmış olabilmesi bile çok önemli bir değer değil midir?

Veya…

Veya da parti içi tatsızlıklara rağmen Kahramanmaraş Kurucu Büyükşehir Belediye Başkanı Fatih Mehmet Erkoç için “Beş yılda büyük hizmetlere imza attı…” diyebilmesi…

“Yazının başlığıyla yazının içeriği ne alaka” mı dediniz?

Tesadüf oto serviste öğrendim, ve kendisine de teyit ettirdim, bir yılda birisiyle 28 bin kilometre, diğeriyle 26 bin kilometre, yani toplamda yıllık 54 bin kilometre yol yapmış.

Bilirsiniz, ben detaylardan konu çıkartırım…

Tek eksiği var; Onu da yazmayacağım!

EMMİ SELAMALEYKÜM...

NE zarif bir deyimdir; “Marifet iltifata tabiidir” sözü…

Genelde “kör öldü badem gözlü oldu” misali, vefat edenin arkasından söylerler güzelliklerini, yaptıklarını…

Bizde bu düşünceden hareketle bugün maarifete iltifat yapalım istedik…

Coşkun Cesur abi ile Hilltown Cafe’nin müşteriye kapalı salaş terasında oturup gündem muhabbeti yaparken “çatkapı” misali İl Emniyet Müdürümüz Salim Cebeloğlu geldi.

Ben hemen aşağıda bahçede güzel bir yer ayarlayayım derken Salim Müdür “Hayır, gerek yok bir çay içimi sana uğradım” dedi ve salaş yerimize yanımıza oturup bir bardak çayımızı içti.

Salim müdür alışageldiğimiz sırça köşk bürokratı değil.

Örneklerine çokça rastladığımız kalantor işadamlarının lüks bağevleri müdavimi hiç değil!

Kenti Trabzon Caddesinden ibarette saymıyor, gidiyor kenar mahallelere “Emmi selamaleyküm” deyip bir kürsüye oturup sokaktaki vatandaşla hemhal oluyor, onların dertlerini dinliyor, kendisi ile alakalı olmayan yerel problemleri de bizzat belediye başkanlarına ileterek derde deva olmaya çaba sarfediyor.

Velhasıl kelâm, bu memlekete “kibir abidesi yöneticiler” değil, Salim Müdür gibi “gönül insanları” gerek azizim...