Burkulan bileğiyle yağmuru bekler ağaç
Üzülür ahvaline örümceğin, son zamanlarda ağa aç.
Öreceği kaç ağ kaldı ki saysan en fazla birkaç.
Onları da yağmurla birlikte benim hatrıma etrafa saç.
Üzme ne hirayı ne herhangi mağarayı.
Yorulmadın mı bu dağı arayı arayı.
Çevirmedin mi mağarayı saraya.
Hüznü mürekkep eyledim, ak eyledim karayı.
Sana yakışmaz güçsüz kalmak ben de iyi durdu.
Ben de yıkılmaz kaleydi en sağlam surdu.
Olma kahrı perişan bu piyango bana vurdu.
Alıp bir dağdan bir dağa savurdu.
Senin aşkının zerresi olsa ben de, kaç vagon olurdum trenlere.
Kalemle nakış nakış örmüştüm ağları tenlere.
Saygım toprağa aşık tohum ekenlere.
Bu şiir aşık bedenden yanlızca senlere.
karakale' m