Lütfen kendi payınıza düşen şaşırma sırasını en sona saklayın....
1. 1960 darbesinden sonra CHP'yi ebediyen iktidar yapmak isteyen darbeciler demokrat parti benzeri bir parti kurulmasın, kurulsa bile başarılı olmasın diye bir takım formüller buldular. Ne var ki 1963 seçimlerinde DP'nin yerine kurulan AP' (Adalet Partisi) nin başarısına engel olamadılar. 1965 ve 1969 seçimlerini AP kazandı. Tıpkı DP gibi üst üste üç seçim kazandı. Darbeci vesayetçi zihniyet baktılar olmadı yeni bir fikir geliştirdiler. Sağ oyların tümünü topladığı için başarılı olan AP'nin içindeki milliyetçi ve muhafazakar oylar bölünürse sağ blok üçe bölünür ve CHP kazanır diye düşündüler. Kendisi de darbeci kadronun başında bulunan Alpaslan Türkeş'e MHP yi 1969 yılında kurdurdular. 1970 yılında da Erbakan'a MNP (Milli Nizam Partisi)'ni. Erbakan kendisine sunulan bu imkânın sebeplerini ne derece anladı bilemeyiz ama "okullara din dersi mecbur olmalıdır" deyince partisini 1972 de kapattılar. Erbakan İsviçre'ye gitti. 1973 seçimleri yaklaşırken katı laik- seküler – Kemalist hukukçuların işin aslını bilmeden kraldan çok kralcı geçinip dinci bir partiyi kapatması darbecilerin işini bozdu. Hava Kuvvetleri komutanını İsviçre'ye saldılar. Erbakan'ı getirdiler ve Milli Selamet Partisi'ni kurdurdular. Amaç hasıl oldu. Zira sağ oylar bölününce CHP birinci parti oldu. 185 milletvekili CHP kazandı. 48 milletvekili MSP aldı, 48 milletvekili de Demokratik Parti aldı. DP derin yapılar tarafından AP den kopartılan ve başına da Ferruh Bozbeyli'nin geçtiği kukla bir partiydi. MHP de üç vekil çıkardı. Plan CHP'yi iktidar yaptı. CHP + MSP koalisyonu kuruldu.
2. 1977 de erken seçime gidildi. Erbakan Necip Fazıl'a gelerek adamlarından aday göstermek istediği isimler varsa vermesini istedi. Üstad biraz abartarak 40 kişilik bir liste verdi. Aday listeleri YSK'ya giderken Necip Fazıl'ın verdiği isimlerden tek bir tanesinin bile ismi yoktu. Üstad çok kızdı ve şok oldu. MSP ile yolları ayırdı. MHP saflarına geçti. O dönem Büyük Doğu dergisini çıkaramıyordu ama periyodik aralıklara Rapor adını verdiği kitapçıklar yayınlayıp fikirlerini paylaşıyordu. Bu raporlarda Erbakan'a çok ağır ithamlarda bulundu. Zaten CHP'yi iktidar yapması Erbakan'a çok pahalıya patlamıştı. 77 seçimlerinde 48 milletvekilinden 24 milletvekiline düştü.
3. Biraz ileri saralım. 1980 darbesinde tüm partiler gibi MSP de kapandı yerine RP kuruldu. RP 1994 yerel seçimlerine iddialı giriyordu. Zira 89 yerel seçimlerinde Maraş, Konya ve Urfa dahil 5 ilde ve pek çok ilçede belediye başkanlıkları kazanmış ve bu belediyeler yaptıkları hizmetlerle halkın gözünü doldurmuştu. Partinin İstanbul il başkanı Tayyip Erdoğan idi. Erdoğan il başkanlığı sırasında arı gibi çalışan bir teşkilat kurmuş, kapı kapı dolaşarak partiye yaklaşık 350 bin üye kaydetmişti. 94 seçimlerinde partisinin İstanbul Büyükşehir belediye başkanı olmak istiyordu. Ne var ki Erbakan buna razı değildi. TOBB başkanı Ali Coşkun aday gösterilecekti. Bu durum İstanbul teşkilatını çok kızdırdı. 350 bin üyenin tamamı Tayyip Bey aday gösterilmezse istifa edeceklerini açıkladılar. Erbakan köşeye sıkıştı. Tam o sırada Hürriyet başta olmak üzere pek çok gazetede Tayyip Bey'in Hikmetyar'ın dizi dibinde otururkenki resimleri yayınlandı. Bu defa telaş sırası Tayyip Bey'e geldi. Hikâyenin bu kısmını rahmetli Akif İnan'dan dinledim. Tayyip Bey Akif Abi ile bir araya geldiğinde Akif Abi sordu, "Tayyip Bey biliyor musun bu senin resimleri kim basına servis etti?" Tayyip Bey "hayır" dedi. O resimler parti içerisinde filan şahıs tarafından gazetelere gönderildi deyince Tayyip Bey inanmadı. "Yok daha neler abi, hiç mümkün mü böyle bir şey?". Akif Abi parti içinden bir isim söyledi. Git ona sor dedi. Gidip sorduğunda durumun aynen anlatıldığı gibi olduğunu anladı. Neyse bu badireyi Tayyip Bey atlattı. Teşkilatın zoruyla aday gösterildi ve kazandı 1994.
4. Tayyip Bey 1994 yılında İstanbul Büyükşehir Belediye başkanı olduktan kısa bir süre sonda efsaneye dönüştü. Zira hiç kimse İstanbul'un bu kadar devasa sorunlarını bu kadar kısa bir süre içerisinde çözüleceğine ihtimal vermiyordu. Ankara'da Melih Gökçek benzer bir rüzgar oluşturmuştu. Bu rüzgar RP nin yelkenlerini şişirdi. 1995 seçimlerine çok iddialı girdi. Hatta Erbakan partisinin başarısındaki Erdoğan faktörünü iyi bildiği için onu yanına çağırdı ve şunları söyledi. "Tayyip Bey 95 seçimlerinde sana 8 vekil kontenjan ayırdık. Kimler milletvekili olsun istiyorsan isimlerini ver." Tayyip Bey isimleri verdi. Akif İnan'ın yanına geldi ve ona "Akif Abi hazırlan Ankara'ya gidiyorsun" dedi. Akif Abi hayrola deyince de kontenjan olayını anlattı. Akif Abi güldü. Yavrucuğum (Böyle hitap ederdi rahmetli) sen gerçekten hocanın bu listeyi senden vekil yapmak için mi istediğini sanıyorsun. Tayyip Bey şaşırdı. "Aşk olsun abi, başka ne için olabilir" Akif Abi; "Hoca partide sana yakın kimler var onları öğrenmek istiyor ve göreceksin verdiğin listeden hiç kimse aday gösterilmeyecek."
"Yok abi daha neler bu kadar da olamaz" dedi Tayyip Bey. Listeler açıklandığında Akif Abi haklı çıkmıştı. O listeden tek kişi yoktu.
5. 28 şubat günleriydi. Adeta öküzün altında irtica aranıyordu. Hatta yeterli malzeme bulunamadığı için derin güçler seferber olup Ali Kalkancı'dan Müslüm Gündüz'den ve Fadime Şahin'den oluşan aktörlerle bir tiyatro sergileyip aranan irticaya somut deliller sunmuşlardı. 1996 yılında kurulan Refahyol hükümetinde Erbakan başbakandı. Bir yıl sonra Çiller'e devredecek 4 yılı böyle değişerek bitireceklerdi. RP nin iktidar olması seküler laik çevrelerde büyük bir tepki yaratmıştı. Bu tepkiler Susurluk bahanesiyle tencere tava çalma, ışık yakıp söndürme şeklinde sürüyordu ve giderek artıyordu ama Hoca hiç oralı değildi. Bunu yapanlara gulu gulu dansı yapıyorlar diyor veya mum söndücülükle suçluyordu. Bütün genetik kodları İslam karşıtlığına göre dizayn edilmiş Türkiye Cumhuriyetinde Hoca alışılmadık laflar ediyordu. Rektörler başörtülülere selam duracaktı. Refahçı olmayan patates dinindendi (Buna itiraz edenlere peşin söyleyeyim bizzat ben bizzat kendi ağzından duydum". Yetmedi ortalık irtica kaynarken Hoca tarikat şeyhlerini ve hocaları konağında yemeğe davet ediyordu. Yine yetmedi dış ziyaretlere ilk İran, Arabistan, Libya'dan başladı. İç siyasette de dış siyasette de yerleşik kuralları zorluyordu. Türkiye Cumhuriyeti tarihini bilen bizler devleti kılcal damarlarına kadar elinde tutan derin ve çok güçlü yapıların bu olup bitenler karşısında sessiz kalmasını Hoca'nın müthiş siyasetine bağlıyorduk. Çok sürmedi nasıl ki 12 Şubat darbesi için terör yererince meşruiyet malzemesi sağlamıştı. 28 Şubatçılar için de yeterince irtica malzemesi toplanmıştı. Düğmeye bastılar. İslam adına çok büyük bir zafer kazanıyoruz derken, çok daha ağır ve hasarlı bir mağlubiyetle ricat ettik. İmam Hatiplerin orta kısmı kapandı. Örtü yasağı cadı avına dönüştü. Kur'an eğitimi 12 yaşına kadar yasaklandı. Şaşkınlıklar içindeydik. Hoca bu adamlara bu kadar malzemeyi bilerek vermiş olamazdı. Türkiye'deki yerleşik güç dengelerini de bilmiyor olamazdı. İyi bir tırpan yedik. Şevki Yılmaz sonradan bu işlerin arka planını enine boyuna anlattı ama benim şimdi onlara girecek vaktim ve yerim yok.
Dahası dünyada düzenin nasıl yürüdüğünü bilmiyormuş gibi D 8 projesi başlattı. Küresel güçler alarma geçtiler. Bizim böyle iddialı bir projeye hayat verecek kadar gücümüz var mıydı?
Olmadığını öğrendiğimizde D 8 imza atan hiçbir liderin yerinde olmadığını gördük Erbakan dahil.
Maraş Pusula Haber - www.maraspusula.com / Şevki Karabekiroğlu