Ayak tabanlarımda hissettiğim ne varsa acıya dair;
yıllardır yürüdüğüm yollardan kalma.
Günahkar topuklarım kaç masum sürüngen ezdi;
kaçarken sevgisiz kollardan, üstüne alınma.
Dik durmaya yeltendiğim tüm kargaşalarda,
Ezilen karıncaların ruhu yapıştı tabanlarıma.
Ulan dedim: Ulan !
Bak yine ezilenlerin soyundan; sülüklere kaldın baksana.
Veballerin ağırlığı dizlerime yük, dizelerime veba,
Kan, toplamış hücreleri;
Savunmada.
Şimdi yıkılsam, yerdekiler etmişler yeminlerini:
Açık tüm yaraları sömürmeye;
kalp istisna.
karakale ‘m
