"Söylemek belki

Dilin işidir amma

Anlamak kalbin işidir

Dilin söylemeye takat getiremediklerini

Gözlerden süzülen birkaç damla yaşla

Kalp anlatır

Belki de bunun için

Gözyaşları kalbin inci taneleridir."

Ne güzel söylemiş şair. "Gözyaşları kalbin inci taneleridir." Kimi zaman göz kamaştırır o inci taneleri, kimi zaman ise gözünü alır insanın. Ağlayan kişi meramını anlatır bir türlü. Bir bebek ağlar mesela, annesi süt vermesi gerektiğini anlar. Küçük bir kız çocuğu ağlar, belki de çok istediği oyuncak bebeği aldırır babasına. Bir genç kız ağlar, sevdiği adam göz yaşlarını siler usulca. ‘Yanındayım’ der.

Derdini anlatamasa da derdin olduğunu anlatır gözyaşları. ‘Ağlamak’ iyi bir yoldaştır o yüzden. Peki ya ağlayamıyorsan? Islak bir dosttan mahrumsan? İçine birikiyorsa gözyaşların? Ve o biriktirdiğin gözyaşları seni boğacak noktaya getiriyorsa? Yahut ağlamak için gecenin kör karanlığını bekliyorsan; yoldaşsız, kimsesiz zamanları? Omuzuna yaslanacak kimsenin olmadığı zaman dilimlerini kolluyorsan? Halinden bihaberse çevrendeki insanlar ve seni mutlu zannediyorlarsa? Üstüne bir de tebessüm maskesi takmak zorunda kalıyorsan ve gülücükler saçıyorsan için kan revan içindeyken etrafına? Sonra bir de karakter bunalımına giriyorsan olduğundan başka göründüğün için? Yakıştıramıyorsan bir türlü kendine başkası gibi görünmeyi? Ya da güçsüz görünmek gururunu incitiyorsa ve gurur her şeyin önüne geçiyorsa senin için? Cenneti cehennemi değil Araf’ı yaşıyorsan her an? Sıkışıp kalıyorsan orta yerde...

İşte o zaman birlikte susalım seninle. Sen sus ve kulak ver bana, ben de susarak anlatayım halimi sana.

Haydi birlikte susalım

Kelam konuşmayı bıraksın

Gözyaşı dinsin

Dinsin ki

Bambaşka bir lisan gelişsin ötelerden

Ve biz gözyaşlarının ötesinde

Başka bir lisanla anlaşmaya başlayalım

Şaşırsın kainat

Bütün ezberler bozulsun

Haydi birlikte susalım

Susalım ki

İnsanlar konuşarak anlaşırken

Biz insanüstü anlaşalım seninle

Atasözleri ve deyimleri alt-üst ederken

Lügatleri imrendirelim kendimize